Camus et Cigarette

Reposted from catarino via hvalj

Wacław Iwaniuk (1912–2001)

And do you look into the mirror to remind yourself you're there?

Nie umiem zakorzenić się w życiu, bo nie wierzę, że jest naprawdę. W pół zdania nachodzi mnie natrętna myśl, że zaraz wszystko zniknie. Twarz kogoś bliskiego nabierze obcego wyrazu, a to, co przedtem, okaże się żartem. Jak mogłam myśleć, że cokolwiek jest na pewno?

Nawet nie próbuję wypełnić miejsca po przyjacielu. Patrzę w pustkę, a pustka patrzy na mnie. Zamiast przyzwyczajać się do braku, czuję żal, który nie chce odpłynąć. Bywają dni, że ledwo wystawiam głowę znad jego powierzchni. Tęsknię za kręgiem przyjaciół, pisząc z samotnej wyspy.

October 17, 1946

D’Arline,

I adore you, sweetheart.

I know how much you like to hear that — but I don’t only write it because you like it — I write it because it makes me warm all over inside to write it to you.

It is such a terribly long time since I last wrote to you — almost two years but I know you’ll excuse me because you understand how I am, stubborn and realistic; and I thought there was no sense to writing.

But now I know my darling wife that it is right to do what I have delayed in doing, and that I have done so much in the past. I want to tell you I love you. I want to love you. I always will love you.

I find it hard to understand in my mind what it means to love you after you are dead — but I still want to comfort and take care of you — and I want you to love me and care for me. I want to have problems to discuss with you — I want to do little projects with you. I never thought until just now that we can do that. What should we do. We started to learn to make clothes together — or learn Chinese — or getting a movie projector. Can’t I do something now? No. I am alone without you and you were the “idea-woman” and general instigator of all our wild adventures. Read More »

this blog may contain sensitive content (its me im sensitive)

Reposted from skydelan via carmenluna