„Gdybym miała dzieci, nauczyłabym je przegrywać. Pokazałabym im, że życie bywa ciężkie i niesprawiedliwe. Wpoiłabym im wcześnie, jakie to istotne, by nie kierować się emocjami przy podejmowaniu ważnych decyzji, i że wnioskiem wyciąganym z większości kryzysów życiowych bywa: to wcale nie takie ważne! Ponadto: serce płetwala błękitnego jest wielkości auta i bije sześć razy na minutę. To dopiero coś”.
– Kjersti Anfinnsen, Chwile wieczności, tłum. Karolina Drozdowska
